Column | Door: Stefan Ammerlaan, eigenaar PLUS Ammerlaan in Udenhout
Foto: Michel Klop
Mijn streek. Onze streek. Mijn liefde voor die streek. Het is allemaal samengekomen in een merk waar ik, drie jaar na de introductie ervan, nog steeds heel trots op ben. ‘Uit liefde voor de streek’ vertelt het verhaal van wat ik zo leuk vind aan dit vak. Als eigenaar van een supermarkt moet je de verbinding met de gemeenschap zoeken. Dat kan ook door je assortiment.
Mijn klanten, stuk voor stuk mensen die trots zijn op waar ze vandaan komen, doe ik er duidelijk een plezier mee. Dat merk ik aan alle reacties. De saamhorigheid in de streek is groot, het is ons kent ons. Mensen kopen graag lokaal, uit de streek, vanwege de versheid én smaak. Ze kennen de boeren, slagers, bakkers en tuinders waar ik mijn spullen betrek vaak persoonlijk. Het zijn bekenden van ze, buren, kennissen.
‘Het lanceren van een streekmerk is natuurlijk veel meer dan zomaar ergens een etiketje op plakken. Het is geen marketing-trucje, zo werkt dat niet. De mensen merken meteen of je het meent of niet’
Zelf kende ik die bedrijven uit de streek ook stuk voor stuk al. Omdat ik hier ook woon en leef. Toen ik drie jaar geleden de zaak overnam, was dat het ideale moment om ook meteen mijn eigen streekmerk te lanceren. Het assortiment uit onze streek is enorm, als je het zo opsomt ben je soms verbaasd. Diverse bijzondere kaassoorten, boter, bavaroistoetjes, vlees, vis, honing, jam, brood en broodspecialiteiten. Koffie, ja ook. En natuurlijk niet te vergeten, als het het seizoen ervoor is, aardbeien en asperges. Al met al heb ik 16 ‘uitblinkers in ambacht’ met wie ik samenwerk. Meer moeten dat er niet worden, want het vraagt natuurlijk aandacht, ik heb me het nodige werk op de hals gehaald. Al is het maar omdat ik nu zestien leveranciers extra heb, die allemaal met hun eigen busje langsrijden en hun eigen facturen sturen.
De vraag is natuurlijk wat grote merken, zoals Unilever bijvoorbeeld, hiervan zouden kunnen leren. Tuurlijk zie ik ook hier weleens in de buurt bij een boer het bordje staan, dat hij aan Campina levert, maar eerlijk gezegd weet toch niemand waar die melk uiteindelijk terechtkomt. Is dat in de regio? Wat gebeurt er mee? Niemand kan het je vertellen. Het is en blijft bij die merken toch een ver-van-mijn-bedshow. Er is een steeds grotere groep die bewust koopt en graag weet waar zijn producten vandaan komen. Het is prachtig om die te kunnen bedienen.
